آلبوم موسیقی نگاه من – محسن یگانه

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

94_8611

دنبالش میرم

اونی که تا زول میزنه توی چشمام
همه‌ی دردامو یادم میره
اونی که با حرفاش آروم میشم وقتی
که دنیامو دلشوره میگیره
اونی که چشماشو روی همه بستو
از کل دنیا فقط منو دید
اونی که دستامو گرفت و منو از
دریای تنهاییم بیرون کشید
تو امواج نگاه اون پاهام هر جا بره میرن
مث کشتی که موجا واسش تصمیم می‌گیرن
دنبالش میرم هر جا که میره
هوش و حواسمو از من می‌گیره
دست خودش نیست اگه می‌کشونه
تموم قلبمو هر جا که میره
دنبالش میرم هر جا که میره
هوش و حواسمو از من می‌گیره
دست خودش نیست اگه میکشونه
تموم قلبمو هر جا که میره
وقتایی که پیشم نیستو ازم دوره
دلواپسش بودن کار منه
اونی که دلواپسش میشم هر جا هست
حتی وقتی که کنار منه
اون که بودنش به دنیا برم گردوند
معنی عشقو با اون فهمیدم
وقتی احوالم پریشونه می‌شینم
پیشش روی شونش تکیه میدم
تو امواج نگاه اون پاهام هر جا بره میرن
دنبالش میرم هر جا که میره
هوش و حواسمو از من می‌گیره
دست خودش نیست اگه می‌کشونه
تموم قلبمو هر جا که میره

چقدر دیر

از اولش حق با تو بود انگار که دیر فهمیدمت
تقصیر من بوده اگه سر دو راهی دیدمت
تقصیر من بوده اگه حرفی ازت نمی‌زدم
خواستم که حرفامو بگم اما یه کم دیر اومدم
زنده بودم به هوای تو که یک روزی تو آغوشت بمیرم
جای خالیمو تو آغوشت چقدر دیر اومدم که پس بگیرم
اومدم که پس بگیریم تو رو از چنگال تقدیر
اومدم که که مال من شی اومدم اما چقدر دیر
من فراموشت نکردم نه تو از یادم نمیری
حتی الانم نمیشه عشقو از من پس بگیری
من بی خبر رفتمو تو چیزی نمی‌دونی ازم
تقصیر تو نیست که الان رو بر می‌گردونی ازم
اینقدر سوال تو سرمه اما نمی‌پرسم ازت
انگار الان دیوونه‌ها حالم رو می‌دونن فقط
زنده بودم به هوای تو که یک روزی تو آغوشت بمیرم
جای خالیمو تو آغوشت چقدر دیر اومدم که پس بگیرم
اومدم که پس بگیریم تو رو از چنگال تقدیر
اومدم که که مال من شی اومدم اما چقدر دیر
من فراموشت نکردم نه تو از یادم نمیری
حتی الانم نمیشه عشقو از من پس بگیری

دیوار

ما بی تفاوت زندگی کردیم
این زندگی کردن خودش جنگه
ما کوه بودیم رو به روی هم
خاطرامون از هم یه مشت سنگه
از اون همه احساس بین ما
حسی به جز عادت نمی‌مونه
ما داغ بودیمو نفهمیدیم
چیزی از این حالت نمی‌مونه
ما داغ بودیمو نفهمیدیم
چیزی از این حالت نمی‌مونه
تو این اتاق تنگ و دلگیرم
تا باقی عمرم یه جور سر شه
من از خودم فاصله میگیرم
دیوار هی نزدیک‌تر میشه
میخندم و دردامو می‌شمارم
تلخه ولی شاید دلم وا شه
وقتی برای غصه‌هام جا نیست
دیوارو هل میدم غمام جا شه
از بس که احوالم پریشونه دیوار با من همزبون میشه
اما سر هر چیز بی مورد با هم دوباره حرفمون میشه
با هم دوباره حرفمون میشه
وقتی یه آدم پای احساسش هر چیزی رو که داره میبازه
تنهایی از اون آدم عاشق یه کوه بی احساس می‌سازه
ما کوه بودیم رو به روی هم
خاطرامون از هم یه مشت سنگه
ما بی تفاوت زندگی کردیم
این زندگی کردن خودش جنگه
تو این اتاق تنگ و دلگیرم
تا باقی عمرم یه جور سر شه
من از خودم فاصله میگیرم
دیوار هی نزدیک‌تر میشه
میخندمو دردامو می‌شمارم
تلخه ولی شاید دلم وا شه
وقتی برای غصه‌هام جا نیست
دیوارو هل میدم غمام جا شه

نه

نه رسمش این نبوده این نیست
وقتی که زندگیمو سوزوندی رفتی
حتی یکم دلت نسوخت به حال من
غریبه‌تر شدیم از همون وقتی
که سرت گرم بود زندگیمو سوزوند
دلت سرد شد زندگیم یخ کرد
بیخود این همه راهو اومدی که چی
یه راه بی نشونو بگیر و برگرد
برگرد تو خاطره‌هامون
که هر چی بینمون بود جا گذاشتی رفت
یکی اون روزا خیلی عاشقت بود
چون تو قلبت واسش جا نداشتی رفت
نه شبیه قبلنات نیستی
نه اونی که می‌شناختمش
نه ببین کی زندگیمو سوزوند رفت
اون که یه روز دوست داشتمش
نه شبیه قبلنات نیستی
نه اونی که می‌شناختمش
نه ببین کی زندگیمو سوزوند رفت
اون که یه روز دوست داشتمش
این تویی که الان رو به رومی نه
نگات میگه دیگه عاشق نیستی
ته چشات یه چیزی آزارم میده
بهم میگن اون آدم سابق نیستی
نه دلت اینجا نیست
صدام کن که اسممو یادت نره
شمرده‌تر بهم بگو خداحافظ
یه جور بگو که انگار بار آخره
من اینجامو دلت اینجا نیست
صدام کن که اسممو یادت نره
شمرده‌تر بهم بگو خداحافظ
یه جور بگو که انگار بار آخره
نه شبیه قبلنات نیستی
نه اونی که می‌شناختمش
اون که زندگیمو سوزوند رفت
اون که یه روز دوست داشتمش
نه شبیه قبلنات نیستی

درکم کن

حرفم این بوده همش روزی که می‌ترسم ازش
روزی که خسته بشی و بخوای منو ترکم کنی
آخه وقتی با منی حرف رفتن میزنی
مگه چی خواستم به جز اینکه یکم درکم کنی
آخه بی انصافیه تا همین جا کافیه
تا کجا میخوای به این فاصله مجبورم کنی
من به هر دری زدم تا تو رو از دستت ندم
تا کجا میخوای به این فاصله مجبورم کنی
منو درکم کن یه کم
از پیشم نرو
هر چی تو بخوای
همون میشم نرو
از حسم بهت
فرصت بده که بگم
بگم که دیوونتم
منو درکم کن یکم
از پیشم نرو
هر چی تو بخوای
همون میشم نرو
از حسم بهت
فرصت بده که بگم
بگم دیوونتم
منو درکم کن
بند بند حرف من پشت هر لبخند من
هی می‌خواستم بهت بگم حرفی که توی دلمه
من فقط خواستم بگم فکر من باشی یه کم
فکر من که غصه‌هام قد تموم عالمه
نه میشه دست کشید ازت نه میشه دل برید ازت
نه میشه پنهونش کنم این حس عاشق بودنو
کاش بدونی خستمو انقدر بهت وابستمو
انقده میگم که باور کنی احساس منو
درکم کن یه کم
از پیشم نرو
هر چی تو بخوای
همون میشم نرو
از حسم بهت
فرصت بده که بگم
بگم دیوونتم
منو درکم کن یکم
از پیشم نرو
هرچی تو بخوای
همون میشم نرو
از حسم بهت
فرصت بده که بگم
بگم دیوونتم
منو درکم کن یکم

خاطره بازی

تو می‌ترسی کسی ما رو کنار هم ببینه
تو می‌تونستی و نخواستی همه‌ی دردم همینه
همه‌ی حرف من اینه که چرا از چشت افتاد
اونکه بی اشاره‌ی تو دل به جاده‌ها نمی‌داد
بی تو بدبینم به جاده به کسی که توی راهه
بی تو شیرینی لبخند روی لبای من گناهه
روی لبای من گناهه
از خیالشم می‌ترسم که ببینمت کناره
یه کسی که تا دلش خواست سر روشونه‌هات بذاره
سر رو شونه‌هات بذاره
حالا باقیمون رهای منو احساسم همینه
دل دلتنگم غروبا پای پنجره بشینه
دلخوشیم یه ابر تیره‌ست که هوای منو داره
آخه از سیاه‌ترین ابر بهترین بارون میباره
بی تو تکلیف من اینه مشقای خاطره بازی
باقی عمری که باید با بد و خوبش بسازی
بی تو بدبینم به جاده به کسی که توی راهه
بی تو شیرینی لبخند روی لبای من گناهه

جاده

تموم شد توی نقطه‌ی آخرم غرور تو تسلیم کرده منو
میدونم دیگه زخم این واژه‌ها محاله بفهمه درد منو
تو امواج فکرت باید غرق شم
گذشتی گذشته آب از سرم
من از بین میرم تو فکر خودم
دارم آرزوتو به گور میبرم
من اونقدر شبیهت قدم میزدم
که از ما یه جور رد پا مونده بود
که حتی نفهمیدی پشت سرت
یکی توی این جاده جا مونده بود
شاید چند سالی باید بگذره
که رد شی از این راه پر خاطره
کی دستاتو اون لحظه میگیره که
روی رد پاهای من راه بره
حالا که رسیدی به مقصد بگو
که من گم شدم توی یک حادثه
رسیدن به تو آرزوی منه
کی به آرزوهای من میرسه
چشاتو ببندو فقط فکر کن
پای اشتباهت کی نابود شد
کی هی سوخت واست جاده روشن بشه
کی خاکسترش پای تو دود شد
تا اینجاشو که پا به پات اومدم
می‌خندیدم اما پاهام بی حسه
به این مقصد دور که تو ذهنته
فقط مرده‌ی ما دو تا میرسه
شاید چند سالی باید بگذره
که هر چی از این راه پُر خاطره
کی دستاتو اون لحظه می‌گیره که
روی رد پاهای من راه بره
حالا که رسیدی به مقصد بگو
که من گُم شدم توی یک حادثه
رسیدن به تو آرزوی منه
کی به آرزوهای من میرسه

تو فکر میرم

دوره می‌کنم سکوت کهنمو با صدای تو
دنیای من خلاصه میشه توی عکسای تو
رو گونه‌های من به یاد تو همیشه اشک جاریه
تو فکر میرم و می‌پرسم از خودم چه روزگاریه
اشک تو چشام بود یه عکس مبهم از تو توی یادمه
به هرکی خیره شم میگم چقدر شبیه خاطراتمه
بغض می‌کنم به یاد لحظه‌های تلخ آخرم
تو فکر میرم و به هر چی خاطرست پناه میبرم
صبر کردم و نذاشتم هیچ کسی به جای تو بیاد
بعیده بعد تو کسی منو به خاطر خودم بخواد
کاش یک دفعه خودت رو میزاشتی جای من
چه سخت می‌گذره بدون تو تموم لحظه‌های من
اشک تو چشام بود یه عکس مبهم از تو توی یادمه
به هرکی خیره شم میگم چقدر شبیه خاطراتمه
بغض می‌کنم به یاد لحظه‌های تلخ آخرم
تو فکر میرمو به هر چی خاطرست پناه می‌برم

نگاه

یه نگاهت که بیمارشم که اگه یه روز نبینمش می‌میرم
چه نگاهیه که درگیرشم که جلوی چشام میاد هر جایی که میرم
چشم بد دور از نگاهی که منو وابسته‌ی چشمای خودش کرد
بعضی وقتا که ازش دور میشم یه صدایی تو سرم هی میگه برگرد
ستاره‌های آسمون
مثه دونه‌های برف
میشینن دور و ورت
تا که تو بدون حرف
اگه دست من بود به آسمون می‌گفتم
که ستاره‌هاشو دور سرت بریزه
دنیامو می‌دادم پای چشات بفهمی
یه نگاه سادت چقدر برام عزیزه
اگه دست من بود به آسمون می‌گفتم
که ستاره‌هاشو دور سرت بریزه
دنیامو می‌دادم پای چشات بفهمی
یه نگاه ساده‌ت چقدر برام عزیزه
برق نگاهش انعکاس نور خورشید روی آبه
دنیام تاریکه وقتی چشماشو می‌بنده که بخوابه
وقتی چشماشو می‌بنده دل گرفتارم از نگاهش نمی‌تونه دور بمونه
خودش خبر داره که اختیار دل من تو دست اونه
اگه دست من بود به آسمون می‌گفتم
که ستاره‌هاشو دور سرت بریزه
دنیامو می‌دادم پای چشات بفهمی
یه نگاه ساده‌ت چقدر برام عزیزه
اگه دست من بود به آسمون می‌گفتم
که ستاره‌هاشو دور سرت بریزه
دنیامو می‌دادم پای چشات بفهمی
یه نگاه ساده‌ت چقدر برام عزیزه

دلکم

چیکار می‌کنی با دلم روزگار
دیگه خاطراتو به یادم نیار
ندیدی مگه چی سرم اومده
جوونیمو دادم پای عشق یار
چقدر خاطره اون عزیزه که من
با این که هنوزم ازش دلخورم
اون اسمم رو یادش نمیاد و من
هنوزم رو اسمش قسم می‌خورم
هنوزم رو اسمش قسم می‌خورم
یه عمری گذشت و هنوزم تو فکر همون یار نامهربونم
با حسرت یه گوشه نشستم دارم زیر لب می‌خونم
دلکم تنهات گذاشتن هر کی رفته پی کارش
اون که پاش عمرتو دادی حالا رفته پی یارش
دلکم دیدی دروغه دیدی تنهات گذاشت
دیدی ضرب المثل دل به دل راه نداشت
دلکم دیدی جوونیت چجوری با غصه سر شد
بهترین شبای عمرم توی تنهایی سحر شد
دلکم مردم این شهر قصه‌مونو نمی‌دونن
اگه با خبر بشن از رازمون با ما می‌خونن
می‌خونن تنهات گذاشته
هر کی رفته پی کارش
اون که پاش عمرتو دادی
حالا رفته پی یارش
دلکم دید دروغه
دیدی تنهات گذاشت
دیدی ضرب المثل
دل به دل راه نداشت

دلسرد

دلسرد شدم از تو از این رابطه دلگیرم
نمی‌دونم کجامو فقط میرم
نیا بدرقه‌ی دلی که سوزوندیش
خودت باعث شدی تو از خودت روندیش
چون تو کاری کردی با دلم که باید از تو بگذره
به این نتیجه می‌رسم که تنهایی از تو بهتره
با این که هر شب تا سحر از غصه خوابم نمی‌بره
شبای غمگین لااقل تحملش آسون‌تره
من تو آرامشم دنبال من نگرد
می‌خوام تنها بشم دنبال من نگرد
من تو آرامشم دنبال من نگرد
می‌خوام تنها بشم دنبال من نگرد
فکرت از سرم افتاد ته صبر منو دیدی
ولی حیف با غروری که تو چشماته نفهمیدی
نمی‌فهمی چرا الان واسم دل کندن آسونه
آخه کوهی که می‌ریزه ازش چیزی نمی‌مونه
تو باعث شدی
چون تو کاری کردی با دلم که باید از تو بگذره
به این نتیجه می‌رسم که تنهایی
با این که هر شب تا سحر از غصه خوابم نمی‌بره
شبای غمگین لااقل تنهایی
چون تو کاری کردی با دلم که باید از تو بگذره
به این نتیجه می‌رسم که تنهایی
با این که هر شب تا سحر از غصه خوابم نمی‌بره
شبای غمگین لااقل تحملش آسون‌تره
من تو آرامشم دنبال من نگرد

انتظار (مقدمه‌ی پرنده)

ما از اولش قرارمون این بود
که تا آخرش کنار هم باشیم
اگه یک لحظه از کنار هم دوریم
قد یک عمر بی‌قرار هم باشیم
قد یک عمر بی‌قرار هم باشیم
پر و بال هر دومون زخمه
اینجوری به هیچ جا به هیچ جا نمیشه رسید
من می‌خواستم زخماشو ببندمو اون
اما اون چشماشو بست و پرید
چشماشو بست و پرید
بی‌قرار بودی و قرارمونو یادت رفت
گفتی باید از سر راهت کنار بکشم
میون غصه‌هایی که درکشون سخته
بشینم و انتظار بکشم
انتظار و انتظار بکشم
بیشینم و انتظار و انتظار و انتظار بکشم

پرنده

نگران بودم الان کجای این شهری
نکنه راه خونمونو گم کردی
یا اگه دلت هوای خونمونو کرد
تا کجای راهو اشتباه برگردی
نگران بودم آه می‌کشیدم از ته دل
من به جای هر دومون غصه می‌خوردم
انقدر فکر تو بودم که زخمامو یادم رفت
انقدر که نفهمیدم کی و کجا مُردم
منو این جوری به خاطرت بسپار
یه پرنده که غصتو می‌خورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست
یه پرنده که کنج لونش مُرد
منو این جوری به خاطرت بسپار
یه پرنده که غصتو می‌خورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست
یه پرنده که کنج لونش مُرد

تنظیم قطعات: محسن یگانه، علی ثابت، احسان حبیبی، اشکان آبرون