آلبوم تصویری نوستالژی اثر رضا یزدانی

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

310/00296/ت/94/02

نقش اول

دوست داری تو کدوم فیلم دوباره عاشقت شم
دوست داری تو کدوم فیلم دست تورو بگیرم
کدوم سکانسو باید هدیه بدم به چشمات
دوست داری تو کدوم نقش برای تو بمیرم
تو فیلمای رمانتیک یا فیلمای پلیسی
با حرفه ای بیام یا بیمار انگلیسی
راسل کرو بشم تو فیلمه گلادیاتور
یا برسم به نقشه آرنلد و ترمیناتور
تام هنکس نیستم اما این رل باید بمونه
راکی جهانی شد با سیلوستر استالونه
دوست داری با چه فیلمی خستگیتو در کنی
چاپلینو بازی کنم؟ اخماتو پرپر کنی
برای فتح قلبت برای فتح گیشه
هیچ عاشقی حریف آلن دلون نمی‌شه
آنتونیو باندراسم تو فیلمه دسپرادو
که رد می‌شه از خطر به عشقه چشمای تو
تو گاد فادر چجوری؟ عشقمو رازی کنم؟
پاچینو یا براندو کدومو بازی کنم؟
می‌خوام بیام سراقت حتی تو خاک دشمن
میخوام نجاتت بدم درست مثله سوپر من
با جانی دپ میام و تلخیه مرد مرده
شاید بفهمی عشقت چی به سرم آورده
باور کن اینو که من تو فکرت هستم هنوز
هر چیزی ممکن می‌شه تو فیلمای تام کروز
زل می‌زنم به چشمت با میمیک برد پیت
تو نقشه روبرومی آهای خانوم اسمیت
راننده تاکسی‌شم یا ستاره‌ی کازینو؟
دوست داری عاشقت شم؟ مثله رابرت دنیرو
دوست داری عاشقونه؟ دوست داری شیک بمیرم ؟
موافقی مثله جک؟ تو تایتانیک بمیرم؟
فقط بگو چه فیلمی فقط بگو چه‌جوری
کجا به من می‌رسی تو پاپیون یا کوری
دوست داری تو کدوم نقش زندگی‌مو ببینی ؟
تو کدوم لوکیشن کنار من بشینی؟
با نقشه اول بیام یا با سیاهی لشگر؟
چه‌جوری عاشقت‌شم تو یه سکانس آخر؟

مهتاب تو فانوس

مهتاب تو فانوس‌‌، چالوس تا دریا
پوشیدن موجا تو بطن یک رویا
هم باور و هم پا از کافه تا مترو
سرگیجه تو رویا با عطر اسپرسو
از سینما فرهنگ با برف تا دربند
دستا گره خورده لبخند در لبخند
شب با صدای تو‌‌، شمع و تو و گیتار
شب‌های بی‌خوابی تاریخ بی‌تکرار
رقص جنون‌آمیز زیر تن بارون‌‌، چشم و دل و بستن رو منطق و رو قانون
لبریز شعر نو از دفتر سهراب، هم پرسه با فرهاد توی شب مهتاب
گز کردن پاییز‌‌، بو کردن برگ‌ها
یک استکان چایی، تو دل‌دل سرما
تعطیلی اخبار‌‌، دنیا همین خونست
قهر تو آتیشه‌‌، لبخندت آتش بس
رویا همین شعره در انعکاس تو
هر لحظه‌ی با تو یک اتفاق نو
دنیا همین لحظست امروزو باور کن
بی‌واژه می‌خونم حرفامو از بر کن
فردای واهی‌رو‌‌، به آدما بسپار
به آدمای تو روزنامه و اخبار

ما

من و تو شبیه بندریم و فانوس
من و تو مثه کلیساییم و ناقوس
من و تو شبیه جاشو و لنجیم
من و تو مثه فلزیابیم و گنجیم
‌‌من و تو شبیه سیگاریم و فندک
ما مثه بچه‌ایم و عشق عروسک
‌‌من و تو شبیه قهوه ایم و کافه
ما مثه فوتبالیم و وقت اضافه
‌‌من و تو شبیه توریستیم و ویزا
مثه لبخند روی عکس مونالیزا
ما شبیه برج ایفلیم و پاریس
ما شبیه بانکیم و باجه‌ی واریز
‌‌من و شبیه برجیم و آسانسور
‌‌من و تو مثه عشایریم و چادر
‌‌من و تو شبیه ماشینیم و زاپاس
‌‌من و تو شبیه مروارید و غواص
‌‌من و تو بدون هم معنا نداریم
ما باهم باشیم موندگاریم
‌‌من و تو بدون هم معنا نداریم
ما باهم باشیم موندگاریم
‌‌من و تو شبیه پوستریم و دیوار
‌‌من و تو شبیه داروییم و بیمار
ما شبیه امتحانو استرسیم
‌‌من و تو شبیه به گیتاریم با سیم
‌‌من و تو شبیه تاریکی و ترسیم
‌‌من و تو مثه معلمیم و درسیم
‌‌من و تو شبیه دلقکیم و لبخند
‌‌من و تو شبیه به پلیس و دستبند
‌‌من و تو شبیه فواره‌ایم و حوض
ما مثه ویروسیم‌ و محیط ویندوز
‌‌من و تو شبیه به آتیش و دودیم
مثه شوالیه و کلاه خودی
‌‌من و تو شبیه مانکنیم و بوتیک
‌‌من و تو شبیه تهران و ترافیک
‌‌من و تو شبیه کوپه و قطاریم
ما مثه سفره‌ی هفت‌سین و بهاریم
‌‌من و تو بدون هم معنا نداریم
ما باهم باشیم موندگاریم
‌‌من و تو بدون هم معنا نداریم
ما باهم باشیم موندگاریم

هذیون

یه جور تو رویام قدم می‌زنی
که طعمشو تو لحظه‌هام می‌چشم
همین که یه کابوس ازم کم بشی
از این ماجرا پامو پس می‌کشم
چقد گرده دنیای دور و برم
زمانی که تو چشمه تو خیره‌شم
دوتا تیله‌ی آبی تو چشماته
باهاش آسمونو نفس می‌کشم
یه جور گرده دنیای من این شبا
که هر جایی می‌رم تویی روبه‌روم
تو تعبیر رویای دور منی
بزار با تو تعریف شه آرزوم
هزار تا ترانه هزار تا سکوت
واسه گفتن حس من کافی نیست
سر این قرار خیالی اگه
اگه یه جا تا ابد وایسم علافی نیست
تلافی کن احساسمو خوب باش
بزار دنیا هر جور می‌خواد تا کنه
بزار دنیا بی‌عاطفه بودنو
رو فرق سرش حلوا حلوا کنه
جاهایی که با دل غلط می‌کنم
غلط کردنم کیف و حالی می‌ده
که مثل شنا برخلاف جهت
خبر از تب احتمالی میده
بزار تب کنم آرزوی تورو
که هذیونی بهتر بلد نیستم
تلافی کن احساسمو خوب باش
که من بی‌جنون مستند نیستم

وقتی تو رفتی

گلدونای توی خونه پوسید
تابلوهای روی دیوار کج شد
قناری توی قفس دق کرد
حتی خودم دیگه با من لج شد
وقتی تو رفتی، وقتی تو رفتی
وقتی تو رفتی، وقتی تو رفتی
اینجا سرده تو هم نیستی
اینجا سرده منم تنهام
نمی‌تارید یخ عمرم
نمی‌تارید شب دنیا
وقتی تو رفتی، وقتی تو رفتی
وقتی تو رفتی، وقتی تو رفتی
من اتفاقی بودم که انگار تنها با چشمای تو رخ می‌داد
این زندگی از جون من اما دیگه نمی‌دونم که چی می‌خواد
حنجرم خشکیده دیگه کارم سکوت شد
گیتارم شکست و قلبم
وقتی تو رفتی، وقتی تو رفتی
وقتی تو رفتی، وقتی تو رفتی

کافه رویا

کافه‌ی خاطره‌بازی پره از قصه و رویاست
همه فکرام پریشون قرص خاطره همینجاست
آدماش بیدارن اما تو بیداری خواب می‌بینن
چشمات‌رو ببند و گوش کن به صدای خسته‌ی من
یکی‌شون فکر تئاتر طرفای لاله‌زاره
اون یکی فکر سکانس آخره یه مشت دلاره
یکی دیگه شعر شاملو وسط دفتر آیدا
یکی داره سینما رکس وقتی اکرانه گوزن‌ها
یکی زخمی رفاقت با یه سینه‌ی پر خون
اونکه عاشق تو فکر قصه لیلی و مجنون
یکی فکر بوف‌کور و مرگ صادق هدایت
آخ چقدر خاطره داره روزگار بی‌مروت
داره پیرت می‌کنه غبار سرده خاطره
دست رو دستت گذاشتی و شب از سرت نمی‌گذره
چینی نازک رویات پر صدتا ترک
کاش می‌فهمیدی زندگی نیست فلاش‌بکه
یکی فکر عطر بارون توی جاده‌ی شمال
اون یکی مست خیاله سهراب و رستم و زال
یکی تو فکر مصدق زخم 28 مرداد
اون یکی تو فکر شعره یه شب مهتاب فرهاد
یکی به یاد عزیزش خسته از این‌همه دوری
یکی فکر شعله‌های شبای چهارشنبه‌سوری
یکی فکر جنگ و نفت و خاطره‌های جنوبه
یکی خسته از توهم مشتش‌رو رو میز می‌کوبه
داره پیرت می‌کنه غبار سرد خاطره
دست رو دستت گذاشتی و شب از سرت نمی‌گذره
چینی نازک رویات پر صدتا ترک
کاش می‌فهمیدی زندگی نیست فلاش‌بکه

تهران گردی

افق نگاه تو مثل آسمون لاجوردیه
توی قطبم قدم زدن با تو مثل حس کویر گردیه
گرم گرم‌ام از اتفاق تو
با وجود این‌که روز سردیه
به درختای چیتگر می گم
با تو من یه آدم دیگم
مثله حس بستنی خوردن
تو شب چله خیابون نآب
بکری مثل قهوه‌ی داغ
زیر تیغ عمودی آفتاب
به من از چهار سمت جغرافی
هی بتاب هی بتاب بتاب
بهترین فراره ما از دود
تله‌کابین بام تهران بود
درک تاریخ فسفه از چشات
مثل دنیای صوفی مرموزه
باز کن چشمت رو که خوشحالم
از تب افتتاح این موزه
منجی من بیا تو آتیشم
پره سیمرغ داره می‌سوزه
پاتوق خاطره و خنده
رستوران‌های سر بنده
من به همراه تو سفر کردم
به همه قصه‌های رویایی
توی کشتی نوح بودم
که تورو دیدم پری‌دریای
تو جهان مصیبت و اندوه
بهترین فرم قاصدک‌هایی
توی کنسرت سالن میلاد
بهترین‌هامون اتفاق افتاد
سر من درد می‌کنه با صد
هیجانی که خالی از پوچه
سفر با تو تا ته رویا
بهترین ماجرای هر کوچه
دسته تهران رویامو چسبیده
چقدر دسته شهر من نوچه
به برم با خنده و شدی
تا کناره برجه آزادی

پیکان

یه پیکان قراضه کنارِ اتوبان داره خواب می‌بینه
یه پیکان بی چرخ که بازم تو رؤیاش پر از سرنشینه
غرورش شکسته، به جای چراغاش دو تا حُفره مونده
کی می‌دونه اون زمونه چه‌جوری تا این‌جا کشونده
چه راه‌هایی رفته، چه روزایی داشته، چه چیزایی دیده
با ترمز گرفتن چه خط و نشونا رو جاده کشیده
عجب خاطراتی تو مغز فلزیش دارن رژه می‌رن
نمی‌ذاره هرگز که این دلخوشی‌ها تو قلبش بمیرن
چه روزا تنش رو با گُل‌ها پوشوندن برای عروسی
یه شب ها تنِ اون تو جاده شده یه اتاقِ خصوصی
چه قدر بچه‌ها رو رسونده دبستان زیرِ برف و بارون
تو چه کوچه‌هایی سرک می‌کشیده به فرمان فرمون
چه قدر روبه‌رو رو می‌دیده مبادا یه گربه تلف شه
چه قدر غصه داشته که تو پمپ بنزین گرفتارِ صف شه
واسه هم مدل‌هاش چه بوقای کش‌دار که تو سینه داشته
از این پاسبونا و برگ جریمه چه قدر کینه داشته
حریصِ یه جاده‌س از این جا تا رؤیا، بدون توقف
نه از شب می ترسه، نه از شیب دره، نه حتا تصادف
یه پیکان قراضه‌س ولی توی رویاش هنوزم جوونه
خیالش می‌تونه بازم توی جاده یه کله برونه
خیالش هنوزم موتور مونده باقی تو صندوقِ سینه
یه پیکان قراضه کنارِ اتوبان داره خواب می‌بینه

چای

تصادف ناجور

مثه یه تصادف ناجور
توی گارد ریل اعصابم
مثه یه پتو مچاله شدم
شب‌و با کابوس می‌خوابم
صفحه‌ی تقویم این روزا بغض می‌شه تو گرامافون
رویاهامون خودکشی کردن از رو ارتفاع این بالکن
پرت می‌شم درون تنهایی به خودم رو کاناپه می‌چسبم
انقده نجیبم این روزا که همه فکر می‌کنن اسبم
دل من به چیزی روشن نیست
افق بی‌چراغو می‌فهمی
ته قصم نرسیدن شد
قارقاره کلاغ‌و میفهمی
زول بزن به چشم تو آینه
معنی اجاق‌و می‌فهمی
وقتی مقصدم خودت باشی
همه‌ی جاده‌ها فلج میشن
همه‌ی بغض‌های شب با من
سواره متروی کرج می‌شن
رژه می‌ره زیر پلک من اشک ساکتی که می‌بارم
من‌و تو خودم پیاده نکن من از این ایستگاه بی‌زارم
اگه الزایمر دچارم شه یا که شستشوی مغزی شم
خودم‌و یادم میره اما مطمئنم شبیه تو می‌شم
دل من به چیزی روشن نیست
افق بی چراغ‌و می‌فهمی
ته قصم نرسیدن شد
قارقاره کلاغ‌و می‌فهمی
زول بزن به چشم تو آینه
معنی اجاق‌و می‌فهمی

نوستالژی

پشت خط قرمز ترانه‌ها عابر یه شهر گم شده تو دود
راوی خاطره‌های زخمی‌ام پر نوستالژی روزای کبود
پر بغضن پر بهت و انتظار، انتظاری عبث و پوچ و محال
انتظار با تو همسفر شدن دوباره میون جاده‌ی شمال
دلم پره بیا بازم با همدیگه بریم سفر
جای ما اونجا خالیه، منو ببر منو ببر
یه عمر جاده‌ی شمال، منتظر عبور ماست
نمی‌دونه یکی از اون دو تا قناری بی‌صداست

من پر از خواب‌‌های نیمه کاره‌ام پر یاد روزای رفته به باد
چشامو می‌بندم و وا می‌کنم تا شاید عطرت به خاطرم بیاد
تا شاید دوباره هم‌سفر بشیم تو جاده‌ای به مقصد جهان
با همون پیکان قراضه که یه روز یکی جاش گذاشت کنار اتوبان
یه پیکان قراضه‌س ولی توی رویاش هنوزم جوونه
خیالش می‌تونه بازم توی جاده یه کله برونه
خیالش هنوزم موتور مونده باقی تو صندوق سینه
یه پیکان قراضه کنار اتوبان داره خواب می‌بینه

از کنار کودکی‌‌هام میگذرم از رهاترین زندگی
کاش می‌شد یه لحظه تکرار بشه اون هوای سر‌به‌زیر سادگی
کاش می‌شد دوباره پابه‌پا بشیم
کاش می‌شد حتی شده واسه یه بار کودکانه‌‌ها دوباره گل کنن
تو عبور از خیابون لاله‌زار
لاله‌زار کاش می‌تونستیم همیشه بچه بمونیم
عمو زنجیربافو بازم توی کوچه بخونیم
لیموناد شیشه‌ای دوزار لواشک برگی یه شاهی
بابا نون نداد نوشتن توی دفترای کاهی

لاله‌زاری که هنوز تو کوچه‌‌هاش خاطره‌‌های ما پرسه می‌زنه
سر کوچه ملیش مردیه که داره توی رویاهاش جون می‌کنه

سر کوچه ملی یه مرده یه مرد که سی سال پیش ساعتش یخ‌زده
نمی‌دونه دنیا چه رنگی شده نمی‌دونه کی رفته کی اومده
سر کوچه ملی یه مرد یه مرد توی پالتوی کهنه‌ی عهد بوق
داره عابرا رو نگاه می‌کنه که رد می‌شن از کوچه‌‌های شلوغ

حیف نمی‌شه به عقب برگردیم به شبای پرسه و دربه دری
کافه چی دکمه‌ی برگشت و بزن به روزای خوب کافه نادری
چشمک ستاره‌‌ها می‌شمردیم یادته؟ واسه تنهایی شب غصه می‌خوریم یادته؟
من مثل سایه‌ی تو تو واسه من مثل نفس هردومون لای همدیگه می‌مردیم یادته؟

پشت صحنه

– کارگردان قطعه اول: علی اوجی و یوسف شهیدی فر
– کارگردان قطعه دوم: علی اوجی
– کارگردان قطعه سوم: رضا یزدانی
– کارگردان قطعه چهارم: آرمین قاسم زاده
– کارگردان قطعه پنجم: وقتی تو رفتی
– کارگردان قطعه ششم: فطیما یثربی
– کارگردان قطعه هفتم: آرمین قاسم زاده
– کارگردان قطعه هشتم: امین مبارکی
– کارگردان قطعه نهم: فطیما یثربی
– کارگردان قطعه دهم: رضا یزدانی
– کارگردان قطعه یازدهم: یوسف شهیدی فر
– کارگردان قطعه دوازدهم: فطیما یثربی