آلبوم موسیقی پاروی بی قایق – محسن چاووشی

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

93-8394

دزیره

امیر جمال فرد

دستمو بالا گرفتم تو ضیافت اسیری
تا تو تا آخر دنیا سرتو بالا بگیری
دستمو بالا گرفتم تا تو قلبت پا بگیرم
تا ببینی با چه عشقی این شکستو می پذیرم
تو یه طوفان من جزیره من ناپلئون تو دزیره
جز تو کی میتونست از من همه دنیا رو بگیره
نقطه‌ی تسلیم محضم نقطه ی آرامشم بود
اسمتو زمزمه کردم این تمام شورشم بود
تو هوای تو که باشم صاحب کل زمینم
من همه دنیامو دادم زیر چتر تو بشینم
شوق تسلیم تو بودن لحظه لحظه تو تنم بود
بهترین تصویر عمرم عکس زانو زدنم بود
عکس زانو زدنم بود تو یه طوفان من جزیره
من ناپلئون تو دزیره جز تو کی میتونست از من
همه دنیا رو بگیره همه دنیارو بگیره

قهوه قجری

محسن چاووشی

گاهی بهانه ی هوسی باشم
یا پشت میله‌ی قفسی باشم
من راضی‌ام به هرچه تو میخواهی
ترجیح میدهی چه کسی باشم
من خام بودمو تو پرم کردی
با اینکه از تو خاطره ام خالیست
مردی که روبروی تو میخواند
جز یک نوار پُر شده چیزی نیست
دیوار دور خانه ی من چینی است
دارو ندارم آنچه که میبینی است
غیر از خودت که واقعیت داری
هرآنچه دیدم همه تزئینی است
من یوسفم که برای تماشایت
با حبس با توطئه میسازم
هر روز پیش چشم برادرها
خود را درون چاه می اندازم
من سال‌های سال از این خانه
بیرون نرفته‌ام که تو برگردی
یک بار هم که آمده ای ما را
مهمان به قهوه‌ی قجری کردی
دیوار دور خانه‌ی ما چینی است
دارو ندارم آنچه که میبینی است
من عاشق تویی شده بودم که
تنها ، تنها ، تنها ، تنها
دیوار دور خانه‌ی من چینی است
دار و ندارم آنچه که میبینی است
غیر از خودت که واقعیت داری
هر آنچه دیدم همه تزئینی است
از هر شب بدون تو بیزارم
از وهم‌ها و این همه انکارم
این حرف‌ها نشانه‌ی سودا نیست
من حدس میزنم که جنون دارم
من حدس میزنم که جنون

جز

محسن چاووشی

من بی تو چیزی نیستم جُز
پرده‌ی بی آفتاب جُز
رختخواب کهنه و لیوان آب و قرص خواب
من بی تو چیزی نیستم جُز
خونه‌ی بی پنجره جُز
آدمی که غربتش از مرگ طولانی‌تره
من بی تو چیزی نیستم جُز
چند تا ابر بی قرار
من بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار
من بی تو چیزی نیستم جُز
چند تا ابر بی قرار
من بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار
یادم بده کاری کنم جوری بهم عادت کنی
که زیر چتر گریه‌هام احساس امنیت کنی
یادم بده کاری کنم بی وقفه با من سر کنی
من شعر بنویسم برات تو شعرامو از بر کنی
کاشکی به گوشت می‌رسید دارم چه رنجی میبرم
به پا غرورم نشکنه من از تو نازک‌ترم
من بی تو چیزی نیستم من بی تو اصلا نیستم
شاید کسی که عمریه دنبالشی من نیستم
من بی تو چیزی نیستم جُز
چند تا ابر بی قرار
من بی تو چیزی نیستم جُز
آه جُز گرد و غبار

تفنگ سر پر

محسن چاووشی

توی خونه روی دیوار یه تفنگه سر پُره
داغ جنگلا رو میشه روی قنداقش دید
آره یه تفنگ سر پُر و فراری از شکار
که میشه از تو گلوش صدای شلیکو شنید
یه تفنگ پیر و کهنه یه تفنگ بی جواز
که دلش رو برده زوزه‌های زخمیه یه گرگ
عمریه که بوی باروتو نفس نمیکشه
تنها شاهد نفس کشیدن پدربزرگ
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
خسته از روزای غمگین بدون اتفاق
خواب رفته مثه آتیش زیر خاکستر داغ
یه تفنگی که مثه یه مرد گریه میکنه
شب با روح پرنده‌های مُرده تو اتاق
با دو تا میخه سیاه مونده رو دیوار سفید
تو سر هر دوی ما وسوسه‌ی آزادی
خیلی وقته بوی خون خونه رو پُر کرده و من
خیره‌ام به آخرین ارثیه‌ی اجدادی
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سرپُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره

خواب

امیر جمال فرد

لبخند زدو دستامو گرفت اما توی خواب
فردا نشده بیدار شدم بیدار و خراب
عکسش روی میز باز از توی قاب بیرون اومدو
دستامو گرفت باهم دوباره رفتیم توی قاب
ترسیدم اگه بیدار بشم خوابم بپره
گفتم نکنه اصلا روی میز خوابم نبره
تنها روی تخت تنها توی خواب با اون توی قاب
چشماشو که بست قاب از روی میز افتاد و شکست
حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه
بارون میومد پس داد زدم من پشت درم
خمیازه ی باد آهسته گذشت از پشت سرم
در وا نشده بیدار شدم بارون میومد
گفتم نکنه فردا شده و من بی خبرم
بارون میومد پس داد زدم کی پشت دره
بیدار شدی گفتی نکنه خوابم نبره
سیل از توی قاب اومد تو اتاق در وا شده بود
ما غرق شدیم از بس که اتاق دریا شده بود
حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه
تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه

پاروی بی قایق

امید حجت

دو تا چشمام دو تا سرباز مغرورن
که مدت‌هاست از معشوقشون دورن
دو تا سرباز که چند تا زن تنها
توی دلشوره‌هاشون رخت میشورن
دو تا دستام دو تا چاقوی بی دسته
دو تا قفل بزرگ دست و پا بسته
دو تا پارو دو تا پاروی بی قایق
دو تا کشتی با ده تا لنگر خسته
گلوم خلوت‌ترین پس کوچه‌ی بن بست
سرم سرکش‌ترین فواره‌ی میدون
یه فنجون قهوه تو غمگین‌ترین کافه
یه عابر تو خیابونای سرگردون
چشامو بستمو وا کردمو دیدم
یکی از بال بسته‌م آسمون ساخته
یکی بختک شده افتاده رو سینم
یکی از استخونام نردبون ساخته
سرم چند تا کتاب رنگ و رو رفته
یه بالن با طناب از گلو پاره
یه اعدامی که امیدش به دنیا نیست
ولی دنیا براش جذابیت داره
نه دنیا از سرم خیلی زیادی بود
نه پیشونی نوشتم بود کم باشم
به هر تقدیر شکلک در نیاوردم
فقط میخواستم شکل خودم باشم
گلومو پاره کردم اما این مردم
بهم گفتن که دیوونست عاشق نیست
کسی باور نکرد این آدم بی شکل
به غیر از عشق با چیزی موافق نیست

یه خونه کوچیک

محسن چاووشی

خیال میکردم برای پیشونیم یه خونه‌ی
کوچیک رو شونه‌هات داری
چه بی دلیل چه زود بهونه گیر شدی
چقد دلیل واسه بهونه‌هات داری
آهای فرصت کم آهای راه زیاد
یه عمر فاصله بود از تو به این آغوش
بین منو تو هنوز یه ریز برف میاد
به دیدنم که میای لباس گرم بپوش
به دیدنم که میای برام گلاب بیار
که مزه مزه کنم نفس کشیدن تو
برای تشنگیام یکم سراب بیار
که باز دوره کنم خیال دیدن تو
بخاطر تو دلم با اینکه زود شکست
نه باز عاشق شد نه دوست پیدا کرد
نه پای درد دل هر کی رسید نشست
نه سفره‌ی دلشو پیش کسی وا کرد
به دیدنم که میای برام ستاره بیار
چراغ اول این شبو تو روشن کن
بازم اگه حرفام حوصلتو سر برد
هنوز سحر نشده هوای رفتن کن
به دیدنم که میای برام گلاب بیار
که مزه مزه کنم نفس کشیدن تو
برای تشنگیام یکم سراب بیار
که باز دوره کنم خیال دیدن تو

کلنجار

محسن چاووشی

کمد پر از لباس تو میز پر از عکس توئه
هنوز تو اتاقمون میپلکن نشونه‌هات
وقتی که توی خلوتت منو مرور میکنی
یه قطره اشک ممکنه بشینه روی گونه‌هات
میپرم از خواب شبو لباسمو تن میکنم
چراغو روشن میکنم خونه رو پرسه میزنم
تا خود صبح با خودم همش کلنجار میرم
تا بلکه خوابم نبره نیای به خواب دیدنم
سعی نمیکنم تو رو مجاب اون اومدن کنم
از کجا معلوم که سرت از این شلوغ‌تر نشه
از کجا معلوم دل تو یه روز برام تنگ شه و
یه جور بخوای بیای پیشم که هیشکی با خبر نشه
اینکه دوستم نداشتی برام اهمیت نداشت
فقط دلم میخواست یه روز تموم بشن بهونه‌هات
دلت که پر زد واسه من به در که چشم دوختی
بال شکسته‌ی منو بدوز روی شونه‌هات
برام مهم نیست که دیگه صدای قلبم چی میگه
تو آخرش توجهی به خواهشم نمیکنی
فقط یکم کلافه‌م یکم به هم ریخته‌م
اما مهم نیست که دیگه نوازشم نمیکنی
سعی نمیکنم تو رو مجاب اون نادان کنم
از کجا معلوم که سرت از این شلوغ‌تر نشه
از کجا معلوم دل تو یه روز برام تنگ شه و
یه روز بخوای بیای پیشم که هیشکی با خبر نشه
اینکه دوستم نداشتی برام اهمیت نداشت
فقط دلم میخواست یه روز تموم بشن بهونه‌هات
دلت که پر زد واسه من به در که چشم دوختی
بال شکسته‌ی منو بدوز روی شونه‌هات
برام مهم نیست که دیگه صدای قلبم چی میگه
تو آخرش توجهی به خواهشم نمیکنی
فقط یکم کلافه‌م یکم به هم ریخته‌م
اما مهم نیست که دیگه نوازشم نمیکنی
سعی نمیکنم تو رو مجاب اون نادان کنم
از کجا معلوم که سرت از این شلوغ‌تر نشه
از کجا معلوم دل تو یه روز برام تنگ شه و
یه روز بخوای بیای پیشم که هیشکی با خبر نشه

یوسف

کوشان حداد

افسوس بود و جز افسوس چیزی به شب نمی‎تابید
هرچشمه‎ای که می‎خشکید از چشم ما می‎افتاد
از روزگار دلگیرم ای کاش رنج آخر داشت
یوسف اگه برادر داشت کی توی چاه می‎افتاد
دل چشمه بود و می‎جوشید وقتی خدا واسه‎ی مردم
هر روز یک کوزه رو می‎شکست از تکه‎هاش دل می‎ساخت
از تیکه تیکه قلبم هی کوزه ساخت اما
هی هرشب واسه ی من تنها
از خون و خاک گل می‎ساخت
بکار و بچین بچین و ببخش
زمین خدا برای همه‎ست
ببین و نترس نترس و بگو
خدای تا ابد خدای همه‎ست
تا چشم کار می‎کرد و تا اعتماد می‎کردم
چشمم می‎دید بی اعتمادتر می‎شد
معجون دردمندی از سردرد و دردسر بودم
با هر مسکن تازه دردم زیادتر می‎شد
خشکیده تر شدم ای ماه
عکست توی کدوم چشمه‎ست
اینجا که هرچی می بینم دالون و تنگ و تاریکه
اینجا که هرچی می گردم راهی به سرپناهی نیست
روح بزرگ من دیدی دنیا چقدر کوچیکه
بکار و بچین بچین و ببخش
زمین خدا برای همست
ببین و نترس نترس و بگو
خدای تا ابد خدای همه‌ست

وصیت

محسن چاووشی

برای این گل قرمز نماز مُرده بخوانید
مرا شمرده بخوانید برای خاکسپاری
تمام باغچه‌ها را به مادرم بسپارید
دو دانگه پیرهنم را دو پاره از کفنم را
به این دو چشم بدوزید سپس ملال تنم را
دو بال پر زدنم را در این کفن بگذارید
به همسر نگرانم به نقل قول بگویید
چه دوست داشتنی بود شما آهای شماها
شما که همسر خود را همیشه دوست ندارید
زیاد امید ندارم که از تپیدن قلبم
گلی دوباره بروید مگر بهار که سر شد
کنار سنگ مزارم دلی دوباره بکارید
کدام قله کدام موج منی که این همه کوهم
از این جهان به ستوهم من از شکار نکردم
شما از این که شکارم نبوده‌اید شکارید
دو دانگه پیرهنم را دو پاره از کفنم را
به این دو چشم بدوزید سپس ملال تنم را
دو بال پر زدنم را در این کفن بگذارید