کتاب ایران بین دو انقلاب اثر یرواند آبراهامیان

تاریخ نگاری اجتماعیکتاب از چند جهت قابل اهمیت است. جامعیت منابع استفاده شده برای این کتاب و همچنین روش آکادمیک تحقیق در مورد موضوع‌های تاریخی مطروحه، از نقاط قوت این کتاب محسوب می‌شود. در واقع گستردگی منابع استفاده شده و همچنین استفاده از برخی سندهای کم‌یاب‌تر برای تشریح واقعیت تاریخی اجتماعی ایران در دوران پهلوی و قبل و بعد از انقلاب اسلامی، باعث شده است کتاب از اعتبار پرژوهشی خوبی نیز برخوردار باشد. بی‌طرفی یراوند آبراهیمیان به عنوان یک تاریخ‌نگار نیز باعث شده است کتاب در مقایسه با بسیاری از کتابی‌های هم‌رده‌، دست بالا را داشته باشد. از طرفی این کتاب، به لحاظ اطلاعات جامعه‌شناختی ارائه شده در آن نیز   ارزش تحلیلی بسیار دارد. کتاب در این زمینه به معرفی و بررسی سازمان‌های سیاسی معاصر و نیروهای اجتماعی پرداخته و ارتباط آن‌ها را با طبقات اجتماعی مختلف معین می‌کند. در کل رویکر «نو مارکسیستی» نسبت به مفهوم «طبقه» در نگارش این کتاب مشهود است.